Frezowanie dziobowe
Frezowanie dziobowe (patrz rysunek 5-8) polega na tym, że frez najpierw wierci w dół, a następnie końcowe zęby frezu pełnią rolę tnącą: następnie kierunek przejścia jest obracany o 90 stopni w celu frezowania zębami obwodowymi frezu. Jest to tradycyjny sposób frezowania wpustów.
Stan pionowego odcinka frezowania w dół frezowania dziobowego nie jest zbyt korzystny dla narzędzia. Podczas frezowania w dół rzeczywisty kąt skrawania w pobliżu środka zęba końcowego utworzy ujemny rzeczywisty kąt przyłożenia, który łatwo spowodować uszkodzenie końcowej krawędzi frezu w pobliżu środka. Dlatego frezowanie dziobowe nadaje się jedynie jako alternatywa.
5-8
Interpolacja kołowa/interpolacja śrubowa
Frezowanie interpolacją kołową/frezowaniem śrubowym można zasadniczo uznać za odkształcenie frezowania rampowego, to znaczy pierwotna ścieżka po linii prostej w kierunku osi pionowej zostaje zmieniona na przejście obwodowe, jak pokazano na rysunku 6-9.
Jednak po zmianie linii prostej na trasę obwodową pojawiają się jeszcze inne problemy. Zaprogramowana prędkość przejścia środka frezu rodowego Gdy frez zamienia prostą ścieżkę w ścieżkę obwodową, pomiędzy poziomą trajektorią środka frezu a trajektorią utworzoną przez zewnętrzny okrąg frezu powstaje przerwa. Szczelina ta związana jest ze sposobem interpolacji, np. interpolacją otworów/interpolacją okręgów zewnętrznych, a także średnicą frezu i średnicą cylindra.
Schemat obliczeń interpolacji okręgu zewnętrznego pokazano na rysunku 6-10, a wzór jest następujący:
gdzie „to zaprogramowana prędkość przejścia poziomego (mm/min) w środku frezu podczas interpolacji cylindrycznej; D to duża średnica frezu (mm); D. to duża średnica frezowanego przedmiotu (mm ); n to prędkość obrotowa (r/min); / to posuw na ząb (mm/z); to jest liczba zębów.
Podstawową zasadą jest to, że prędkość przejścia poziomego po zewnętrznym okręgu frezu w miejscu dużej średnicy przedmiotu obrabianego jest taka sama, jak obliczona prędkość przejścia przejścia prostego.
W przypadku stosowania interpolacji zewnętrznej rzeczywista szerokość cięcia A również nieznacznie różni się od pierwotnej szerokości cięcia, a wzór obliczeniowy jest następujący:
gdzie D jest średnicą zewnętrzną półwyrobu (mm): pozostałe zmienne opisano w równaniu. (6-1).
Rysunek 6-11 ilustruje obliczenia interpolacji otworu wewnętrznego, a wzór jest następujący:
gdzie „jest zaprogramowaną prędkością przejścia poziomego (mm/min) w środku frezu podczas interpolacji otworu; Znaczenie innych zmiennych wyjaśniono w równaniu (6-1).
W przypadku stosowania interpolacji otworu wewnętrznego rzeczywista szerokość skrawania a. różni się również nieco od pierwotnej szerokości cięcia, a wzór obliczeniowy wygląda następująco:
gdzie D jest średnicą wewnętrznego otworu półwyrobu (mm); Pozostałe zmienne opisano w równaniu. (6-1).
Oprócz standardowej interpolacji otworu zewnętrznego i wewnętrznego, narożniki niektórych wnęk są w rzeczywistości częścią interpolacji otworu wewnętrznego. Obróbka zaokrągleń wnękowych często wiąże się z lokalnymi przeciążeniami.
Konwencjonalne metody frezowania narożników (patrz rysunek 6-12) mogą powodować bardzo duże obciążenia. Sandvik Coromant podaje przykład sytuacji, gdy promień łuku jest równy promieniowi frezu, jeśli szerokość skrawania prostej krawędzi wynosi 20% średnicy frezu, to w narożniku szerokość skrawania wzrośnie do 90% średnicy frezu i kąta środkowego łuku stykowego zębów frezu osiągnie 140 stopni.
Pierwszym zalecanym rozwiązaniem jest zastosowanie do obróbki ścieżki w kształcie łuku. W takim przypadku zaleca się, aby średnica frezu była 15-krotnością promienia łuku (np. dla promienia około 30 mm odpowiedni jest promień 20 mm). W rezultacie zmniejszono maksymalną szerokość frezowania z 90% średnicy frezu, co nie było idealne, do 55% średnicy frezu, a kąt środkowy łuku stykowego zębów frezu zmniejszono do 100 stopni, gdyż pokazano na rysunku 6-13. Dalsze optymalizacje (patrz rysunek 6-14) obejmują dalsze zwiększanie promienia łuku przejścia frezu i dalsze zmniejszanie średnicy frezu. Przy zmniejszaniu średnicy frezu do promienia łuku (tj. promień łuku jest dwukrotnie większy od promienia frezu, dla frezu o średnicy około 40 mm odpowiedni jest łuk o promieniu 20mm). W ten sposób maksymalna szerokość frezowania zostaje dodatkowo zmniejszona do 40% średnicy frezu, a kąt środkowy łuku stykowego zębów frezu zostaje dodatkowo zmniejszony do 80 stopni
6-12
Średnica frezu do wewnętrznej interpolacji mleka
Podczas interpolacji otworu wewnętrznego w materiale pełnym należy zwrócić szczególną uwagę na dobór średnicy frezu. Zbyt duża lub zbyt mała średnica frezu może powodować problemy.
Rysunek 6-15 pokazuje zależność pomiędzy średnicą frezu a średnicą otworu wewnętrznego podczas interpolacji.
Aby wyfrezować pełny otwór o płaskim dnie, frez powinien przekraczać linię środkową promieniowo w najwyższym punkcie w kierunku osiowym (patrz rysunek 6-15). Jeśli średnica frezu będzie zbyt mała, na środku utworzy się resztkowa kolumna, a pośrodku jaśniejszego otworu pozostanie wybrzuszenie przypominające gwóźdź skierowane do góry (patrz rysunek 6-16). Gdy średnica frezu jest równa jednokrotności średnicy obrabianego otworu, frez z płytką zaokrągloną lub płytką okrągłą pozostawia po przejściu obwodowym czerwony guzek przypominający kołek (czerwony na schemacie). Tego wybrzuszenia przypominającego kołek można uniknąć tylko wtedy, gdy najwyższy punkt zębów końcowych frezu wykracza poza środek frezu. Jak pokazano na rysunku 6-17, bardziej płaskie dno otworu uzyskuje się, gdy można zakryć nierówności gwoździ, które mogą pozostać po zaokrągleniu płytki frezowej. Formuła jest następująca
D.-2(D-r)
(6-5)
Stosunek średnicy interpolowanego otworu do średnicy frezu nie powinien być zbyt mały, ponieważ zbyt blisko siebie spowoduje wypływ na dnie otworu (patrz rysunek 6-18 na czerwono u dołu) .
Aby uniknąć odprysków, należy odpowiednio zwiększyć średnicę frezu, jak pokazano na rysunku 6-19. Minimalną średnicę otworu D- możliwą do interpolacji frezem o średnicy D określa się ze wzoru
D-2(Drb,)(6-6), gdzie D. to minimalna średnica wewnętrzna otworu (mm), którą frez może interpolować; D to średnica frezu (mm); " to promień naroża końcówki płytki frezowej (mm); b to długość krawędzi wycierającej płytki frezarskiej (mm).
Zatem średnica otworu wewnętrznego możliwa do interpolacji przez frez o średnicy D, promieniu naroża końcówki płytki i długości 6 krawędzi przycinania płytki powinna mieścić się w przedziale od 2 (D--b) i 2 (D-), czyli frez może obrobić bardzo niewiele nieprzelotowych otworów o płaskim dnie, jedynie poprzez interpolację ogrodową, a jego zasięg jest równy jedynie długości dwóch ostrzy obcinających. Biorąc za przykład prawdziwy frez palcowy o kącie 90 stopni z promieniem wierzchołka R0,8 mm i długościągładzącą B=1,2 mm, ograniczenia wielkości otworów nieprzelotowych, które można interpolować za pomocą kilka średnic frezów pokazano w tabeli 6-1 (zielony i żółty).
Należy jednak zaznaczyć, że wybrzuszenie igły ma wpływ jedynie na interpolację otworów nieprzelotowych i ogranicza się do stosowania interpolacji czystego obwodu. Jeżeli metoda opisana w następnej części wnęki wewnętrznej zostanie zastosowana do interpolacji otworu nieprzelotowego, na frezowanie interpolacyjne wpływa tylko najmniejsza średnica i prawie nie ma ograniczeń co do średnicy maksymalnej.
Istnieje również metoda zwiększania średnicy otworu wewnętrznego otworu nieprzelotowego, czyli w pierwszej kolejności wykonywana jest interpolacja kołowa, co pozwala na pozostawienie pośrodku wysepki w kształcie kolumny (patrz środkowy obraz ryc. 6-15). Następnie, linią prostą przechodzącą przez linię środkową otworu, środkowa wyspa jest całkowicie odcięta, opierając się na tej linii prostej. Metoda ta wymaga, aby efektywna średnica dna freza (uwzględniająca efekt zaokrąglenia wkładki) całkowicie przykrywała wysepki w prostym przejściu, łącznie z tą częścią zaokrąglenia wkładki, która podlega kształtowaniu wysepek.
W tym przypadku maksymalna średnica okrągłego otworu, którą można obrobić za pomocą interpolacji kołowej i pojedynczego przejścia prostego, wynosi
D... 3D.-4r6-7) jest znacznie większa niż maksymalna średnica interpolacji po łuku (patrz tabela 6-1, niebieska kolumna) niż maksymalna średnica interpolacji po łuku ( patrz tabela 6-1, żółta kolumna). Tabela 6-2 przedstawia Walter AD.. 120408 Rozmiar części interpolowanej w momencie wstawiania odnosi się do limitu rozmiaru interpolowanej przelotki.
