Frezowanie konturowe i frezowanie wspinaczkowe
Rysunek 6-26a to prosty schemat frezowania powierzchni stałych. Powierzchnie nie są zbyt skomplikowane, ale można je wybierać spośród różnych ścieżek. Jeśli używasz obrabiarki z zawieszeniem więcej niż trzyosiowym, możesz wybrać szerszy obszar i możesz użyć przybliżonej ścieżki konturu o małym nachyleniu, jak pokazano na rysunku 6-26b (pierwotnie używana była linia konturu dla mapy terenu, a koncepcja jest zapożyczona z trójwymiarowego frezowania powierzchni), ale jeśli jest to tylko obrabiarka CNC z dwuosiowym zawieszeniem, zwykle istnieją tylko dwie alternatywne metody frezowania: frezowanie konturowe (patrz czerwona trajektoria na rysunku 6-27a) i frezowanie skałkowe (patrz czerwona trajektoria na rysunku 6-27b).
Frezowanie konturowe polega na traktowaniu kształtu trójwymiarowej powierzchni jako trójwymiarowego ukształtowania terenu, a frez frezuje wzdłuż konturu „formy terenu”. Frezarka wspinaczkowa traktuje również kształt trójwymiarowej powierzchni jako trójwymiarowy kształt terenu i tnie wzdłuż powierzchni w kierunku prostopadłym do linii konturu po trajektorii podobnej do trajektorii alpinisty. W procesie wspinania się i frezowania zarówno strome zbocze w dół (patrz rysunek 6-28), jak i zakręt (patrz niebieska strzałka na rysunku 6-27) są podatne na problemy. Strome nachylenie w dół bardzo łatwo powoduje, że krawędź skrawająca freza z kulistym czubkiem znajdzie się blisko krawędzi odpryskowej na obwodowej krawędzi skrawającej, ponieważ kąt skrawania narzędzia w tym przypadku znacznie się zmienił w porównaniu z kątem statycznym , osiowy roboczy kąt natarcia frezu staje się bardzo duży, a osiowy roboczy tylny kąt natarcia z dużym prawdopodobieństwem przyjmie wartość ujemną lub nawet małą wartość ujemną, a taka sytuacja łatwo powoduje odpryski. Dlatego w przypadku stromych zboczy w dół należy zmniejszyć wartość posuwu. Rysunek 6-30 przedstawia zależność pomiędzy posuwem na ząb a kierunkiem posuwu podczas frezowania wspinaczkowego.
Narożniki młyna wspinaczkowego są podatne na odpryski w środku frezu z czołem kulistym (patrz rysunek 6-29). Narożniki te są podatne na żłobienia, szczególnie przy dużych prędkościach.
Zaleca się obróbkę powierzchni trójwymiarowej na maszynie dwuosiowej, stosując frezowanie konturowe oraz metodą frezowania współbieżnego. Jednocześnie w narożach linii konturowych stosuje się opisane poniżej metody frezowania trochoidalnego, frezowania blachy lub frezowania dynamicznego. Po zakończeniu każdego frezowania konturu rozpoczynana jest nowa obróbka konturu w kształcie łuku.
Na maszynach z trzema lub większą liczbą jednoczesnych osi zaleca się stosowanie przybliżonej ścieżki konturowej o małym nachyleniu, zaleca się również stosowanie metody frezowania współbieżnego. Skutkuje to mniejszą liczbą zagłębień i gładszymi cięciami.
